ای به امید کسان خفته زخود یاد آرید
تشنه کامان غنیمت ز احد یاد ارید
گر که مرحب سپر انداخته خیبر باقیست
بت مگوئید شکستیم که بت گر باقیست
ره دراز است سبکتر بشتابیم ای دوست
خصم بیدار است یک چشم بخوابیم ای دوست
وای اگر قصه ما عبرت تاریخ شود
خیمه ی قافله را دشنه ماتیغ شود
لاله ی این چمن آلوده رنگ است هنوز
سپر از دست نینداز که جنگ است هنوز
خیمه بگذار وبرو بادیه طوفان جوش است
کوه آتش به جگر دارد اگر خاموش است
میرویم امروزبا ساعقه همراه سحر
گردبادیم به سر تابه قدم پای سفر
ای به امید کسان خفته زخود یاد آرید
تشنه کامان غنیمت ز احد یاد ارید
